Potocznie nazywana kostka składa się z 3 stawów, w których skład wchodzą:
Staw skokowy górny (skokowo-goleniowy),
staw skokowy dolny (skokowo-piętowo-łódkowy) oraz staw piszczelowo-strzałkowy dolny
Najbardziej powszechnym uszkodzeniem stawu skokowego jest jego skręcenie.
Wyróżniamy 4 stopnie skręcenia stawu w zależności od masywności urazu:
I (lekkie)– niewielkie uszkodzenie włókien mięśniowych oraz więzadeł, czasem nieznacznie pęknięta torebka stawowa. Występuje niewielki obrzęk, lecz badanie RTG najczęściej nie wykazuje zmian. W stopniu lekkim nie pojawia się niestabilność stawu.
II (średnie) – znacznie zwiększona ilość uszkodzonych struktur, torebka stawowa jest rozerwana, pojawia się już znaczny obrzęk oraz krwiak, możliwe przerwanie włókien więzadeł.
III (ciężkie, masywne) – dochodzi do całkowitego przerwania torebki i więzadeł. Krwiak i obrzęk jest intensywny, a testy na niestabilność pozytywne. Obraz RTG wykazuje zmiany w szparze stawowej. Zdarza się również, że przy masywnych skręceniach dochodzi do zwichnięcia stawu skokowego, a następnie samoistnego nastawienia.
IV – sytuacja analogiczna jak w uszkodzeniu masywnym, z dodatkowo występującym złamaniem awulsyjnym, czyli oderwaniem fragmentu kostnego.
Równie często występującym problemem u osób aktywnych oraz prowadzących siedzący tryb życia jest zapalenie powięzi podeszwowej powszechnie znane pod nazwą ostrogi piętowej. Rozcięgno podeszwowe pod wpływem sumujących się przeciążeń degeneruje dając w efekcie duże dolegliwości bólowe w okolicach pięty. Jest to problem, który w bardzo efektowny sposób można rozwiązać fizjoterapią.
Patrz: skręcenie stawu skokowego, konflikt przedni, konflikt tylny, zapalenie kaletki Achillesa, choroba Mortona, Hallux, zapalenia rozcięgna podeszwowego,
2 comments